با کنار گذاشتن «نامِ پدر»، زن از ساحت نمادین و قانونِ پدرانه رها می‌‎شود. اما فالوس (به مثابه‌ی همه‌ی تریلی‌ها و تانکرهای دراز و کلفت‌شان) زن را دنبال می‌کنند. از این جهت، راه فمنیستی تلما و لوییز، ترکاندن خودِ مردانگی است. راهی که همواره به اخراج از اجتماع (در این‌جا خروج از تمدن: آمریکا - و فرار به ساحتی ورای قانون تمدن: مکزیک) و یا مرگ منتهی می‌شود؛ خصوصا اگر این رد نظم پدرسالار توسط زنان انجام شود.
تلما به…

معلم: ننه‌ت چش بود؟
-: دلش درد می‌کرد.
معلم: عیب نداره، عیب نداره، بالاخره همه یه روز می‌میرن، خواست خدا بود، عیب نداره.
*
نبوغ را شهیدثالثی دارد که در آن بی‌امکاناتی، چنین فیلم‌هایی می‌ساخته. دنیایی که به‌تصویر کشیده می‌شود، تجسّم‌یافته‌ی تعریف‌های پدرم از دوران کمی قبل از انقلاب است. فقری که همیشه با مردم بود؛ کارکردن‌های بچه‌ها، کار کشاورزی. راه دراز و گِلی مدرسه. وضعیت اسفناک مدرسه‌ها و هیزم بردن برای کلاس.
این روایت‌ها با نقل قول دسته‌اول برای…

این فیلمی است درباره‌ی قدرت هالیوود؛ این‌که چطور عمری با بتمن هم‌ذات‌پنداری کردید و حالا با جوکر.
سایه‌ی «سیاستِ» هالیوود را می‌توان نه در آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌ها، که اتفاقا در شخصیت‌های میانی و «بی‌طرفِ» فیلم ردیابی کرد؛ یعنی روان‌درمان‌گرانِ سیاه‌پوست، کارمند سیاه بایگانی تیمارستان. این‌ها شغل‌هایی «محافظه‌کارانه» دارند، یعنی در سلسله‌مراتب قدرت، همچنان قدرت به آن‌ها (همانند جوکر) اهمیتی نمی‌دهد، اما این افراد، کارمندهایی هستند که به شخصیت‌های حاشیه‌ای «امید کاذب» می‌دهند و سیستم را از پتانسیل‌های شر دور نگه…