Favorite films
Recent activity
AllPinned reviews
More-
-
Chungking Express 1994
Να βλέπεις την ταινία μέσα σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο των Chungking Mansions: θρησκευτική εμπειρία. Για τα υπόλοιπα, ας μιλήσει η σιωπή στο δωμάτιο.
Recent reviews
More-
Knock at the Cabin 2023
Εξακολουθεί να παίρνει κάτω από την βάση στους διαλόγους και να διακρίνεται με άριστα στην αισθητική αποτύπωση των αφηγήσεών του όμως η μεγαλύτερη Αποκάλυψη (ίσως pun intended) είναι το γεγονός ότι ο Σιάμαλαν δεν έλεγε τελικά ψέματα σχετικά με το πόσο τον επηρέασε το σινεμά του Λάνθιμου. Εδώ ας πούμε διασκευάζει ουσιαστικά με Βιβλικούς όρους τον "Θάνατο του Ιερού Ελαφιού" αγκαλιάζοντας στην πράξη την ουσία μιας ιστορίας και όχι την αποθέωση του πώς, του πότε και - σοκαριστικά - του γιατί. Έπρεπε να έρθει το τέλος του κόσμου για να απαλλαχθεί μια και καλή από την παγίδα/αυτοσκοπό του twist ending.
-
Godland 2022
To καλύτερο companion piece στο Jauja του Lisandro Alonso, που δεν γνώριζα ότι ήθελα. Διατηρεί το ασφυκτικό κάδρο 4:3 που αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις, ενισχύει τον αφηγηματικό μινιμαλισμό που αγκαλιάζει τους μηχανισμούς της ιστορίας και αποθεώνει και πάλι την σιωπή ως την πιο κραυγαλέα δύναμη (κλείνοντας το μάτι σε σουρεαλιστικές πινελιές), αντικαθιστά ωστόσο την αποικιοκρατία με τον θρησκευτικό προσηλυτισμό και ανταλλάζει την κάψα της ερήμου με την παγωνιά μιας εξίσου άγονης Γης. Συμπέρασμα: ταξίδι που ξεκινά από την Δανία τον 19ο αιώνα, σπάνια οδηγεί σε αίσιο προορισμό.
Popular reviews
More-
The Lobster 2015
Ολόκληρη η σκηνή υπό τους ήχους αυτού του τραγουδιού, η φωνή της Rachel Weisz, ο χορός της Arianne Labed, οι Κυνοδοντικές αντηχήσεις της νοηματικής γλώσσας και του ίδιου του φινάλε, το σαρδόνιο χιούμορ, η σαρκαστική διάθεση, η εντυπωσιακά εκτενής βία της ιστορίας χωρίς να φτάνει τελικά ίχνος της στην οθόνη, η εξαιρετικά πυκνή αφήγηση που χωρίζει το φιλμ σε δύο υπο-ταινίες ουσιαστικά, η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΚΑΤΑΚΗ, η βρετανίλα και ταυτόχρονα η εντοπιότητα των διαλόγων και τόσα, ΤΟΣΑ ακόμα, δεν…
-
Interstellar 2014
Ένα μήνα μετά την πρώτη προβολή της ταινίας και έχοντας αποδεχτεί πλήρως την έννοια της αγάπης ως μια ακόμα διάσταση, πήγα τον πατέρα σινεμά για επαναληπτική προβολή Interstellar, επειδή τις τελευταίες μέρες, θες η μουσική του Hans Zimmer, θες οι αναμνήσεις του Τζεσικακίου, θες η τόλμη του Νόλαν να πάει την ταινία σε απόλυτα πεδία επιστημονικής φαντασίας στο φινάλε, η ταινία ΖΟΥΣΕ τόσο έντονα μέσα μου μου που έπρεπε να την ξαναδώ. Εντάξει, ο μονόλογος της Δρος Μπραντ περί αγάπης…
