در سال‌های جنگ، خود من تجربه‌های مشابه «کاجی» را از سر گذرانده‌ام. با این فیلم می‌خواستم تراژدی مردانی را تصویر کنم که علی‌رغم خواست خود به جنگ کشیده می‌شوند. شکی نیست که می‌خواستم جنایات جنگ را محکوم کنم. اما در عین حال می‌خواستم نشان دهم که چگونه جامعه‌ای انسانی می‌تواند غیر انسانی شود.
«ماساکی کوبایاشی»

Józef visits his dying father at a remote mental institution, where time itself doesn't seem to exist, and the line between dreams and memories becomes indistinguishable. Hourglass sanatorium is a fabulous journey through a world of history and nightmare, a visionary, artistic, poetic reflection on the nature of time and the irreversibility of death.

«‌‌هر فیلم او همچون رودی عمیق است با ظاهری آرام و باطنی خروشان».

این گفته‌ی کوروساوا شاید دقیق‌ترین تعریفی باشد که کسی در مورد سینمای ناروسه ارائه کرده.

«مغازه گوشه خیابان» از دلنشین‌ترین کمدی رومانتیک‌های تاریخ سینماست. ارنست لوبیچ از دل یک روایت ساده، خطی و کلاسیک در لوکیشن محدود یک فروشگاه، فیلمی انسان‌گرایانه با لحنی کمیک و لطیف خلق می‌کند. لوبیچ با ظرافتی استادانه و حساب شده در میزانسن‌، دکوپاژ، حرکات دوربین و شخصیت پردازی دقیق توانسته به عمیق‌ترین شکل ممکن مفاهیم انسانی، عشق و خیانت و پایه‌های اخلاقی در روابط انسانی را به تصویر بکشد و این هنر لوبیچ است که به حق از تکنیکی‌ترین فیلمسازان تاریخ سینماست.