تلاش سروش صحت قابل تحسین بود.
با اینکه درنیومده بود ولی اثر با شرافتی بود.

Loved it <3

بد.
این کار بیشتر میخورد اولین فیلم یه فیلمسازِ مستقل باشه تا یه شخصِ (حداقل) باتجربه.
راحت ترین کاری که میتونست انجام بده این بود که حداقل جغرافیا بسازه که نتونست. دیالوگا کلیشه‌ای بودن .
اولین "صحنه"ی فیلمنامه بعد از پنجاه دقیقه اتفاق افتاد!
دوربین هم واسه خودش فقط راه میرفت.
فیلم هیچ چیزی واسه ارائه نداشت.
گلدن گلوب های اینو باس میدادن به
jo jo rabbit
/:

here goes 2 hours of my life that i can never take it back .