Ik heb een dubbel gevoel bij deze film. Aan de ene kant was ik gefascineerd door de sfeerscheppende cinematografische stijl en de acteerprestatie van het hoofdpersonage. Ook de muziek en het zachte ingetogen gevoel van de film kon ik zeker appreciëren. Puur inhoudelijk had ik aanvankelijk wat moeite met de geloofwaardigheid van de connectie tussen de twee personages en al zeker met de manier waarop Veronique in het tweede deel het verband ontrafelt. Ik begrijp dat dit voor sommigen geen issue is, maar voor mij knaagde het toch wat. Dit gevoel nam wel af naarmate het slot van de film naderde. Op dat moment kon ik het allemaal wat beter plaatsen.