Çok etkileniyorum böyle şeylerden. 
Ama sebzeyle de yaşayamam, köye gidip hayvan besleyip daha doğru bir şekilde yeme şansım da yok. Olsa bile muhtemelen onunla da bağ kurar yine yiyemezdim. 
Sirklere, hayvanat bahçelerine gitmemek yediğimiz onca burgerin günah çıkarması gibi. Modern insanın çıkmazı hiç bitmiyor.
Ama yaşamak zorundayız ve önce insan.

Lütfen çocukluk travmalı şeyleri izlememe izin vermeyin. Ben güzel çirkin her filmde yıllarca geriye gidip kulaklarımdan silinmeyen cümlelere salya sümük ağlamaktan bıktım

İliklerime kadar üşüdüm izlerken, inanılmaz. Her sahneyi nasıl çekildi bunlar diye düşüne düşüne geçtim. Oyunculuklar, köpek dahil şahane. Evdeki yastıklar, yer yatağı, leylekli perde… Her detay beni alıp bambaşka alemlere götürdü. Sen nasibini yiyeceksin, bizim rızkımızı yiyecek değilsin cümlesinin ardından gelen o ufacık tepsideki bolluk hele. Ankaradan gelen sorunsuz seslere karşın karlar içinde kaybolmuş bir avuç insan. 
Biz ne yaşıyoruz gerçekten